Secuntur metra de monachis

216va

Dic michi claustrales, dic ubi michi modo tales?
Nolo longare sermonem, sed breviare:
Hinc quidam dixit, qui quondam talia pinxit.
Dicitur a claustro claustralis, quod sit in ipso
perpetue clausus, postea exire nec ausus.
Cunctis lex talis claustralibus est generalis:
in claustro clausi maneant ibi et exire nec ausi.
Nunc a claudere, non claudere dicere vere
possum claustrales, scio quod claudunt modo tales.
Continuos cursus adamant hii, Thayda, luxus,
currere per vicos, hos dico raro pudicos.
Discola gens, monachus petulans, hic raro pudicus.
Ferre pedem claustro mox quit, similis hic fit austro.
Ach heu, claustrales, cur vos facti pecuales?
Frangitis en iura, de claustro parvula cura.
Ad quid vos facti? Leges, quas vos modo nacti,
queso percipite Doctrinaleque videte:
Bos et iumentum sunt ad presepe ligati.
Hec heu narrantur de vobis, talia fantur,
ut monachi klíse per pascua sě túlajíce.
Hinc quondam clausi stabant, nec exire ausi,
sed nunc discurrunt, Veneris per prata surgunt,
ut mulus sonipes, non semper sit vagus hic pes.
Ut inter pisces extat monstrum quasi cancer,
sicut et inter aves turpent vespertiliones,
sic inter mares cunctos interque scolares
est monachus monstrum, dum deserit ipse claustrum.
Quandoque thabernatim discurrit et hospiciatim,
est mage monstrosus, hic raro religiosus.
Si sunt balbudia, carnes, tibi dico revera,
tunc assunt monachi, possunt hec firmiter fateri:
Cum senibus iuvenes sathanisantque omnes.
Amen.

Verše o mniších

Obsah